Kerry Ebert aan het woord: ‘Iets kleins doen is beter dan helemaal niets doen.’

Kerry Danahy Ebert is onderzoeker, docent en spraak-/taalpatholoog, verbonden aan de Universiteit van Minnesota. Haar onderzoek richt zich op de cognitief-linguïstische profielen van tweetalige en eentalige kinderen met een taalontwikkelingsstoornis en implicaties voor effectieve diagnostiek en behandeling.

‘Als professionals weten we dat we meertalige kinderen moeten helpen om al hun talen te ontwikkelen, maar we weten vaak niet goed hoe we dat effectief moeten doen. We richten ons vaak op de taal die we wel spreken.’

Op TaalStaal gaat Kerry Ebert in op manieren waarop we taalontwikkeling kunnen stimuleren in talen die de behandelaar niet spreekt, om zo meertalige ontwikkeling beter te kunnen ondersteunen. Kerry bespreekt onder meer het kiezen van behandeldoelen die kunnen generaliseren naar alle talen van een kind. Ook gaat ze in op veelbelovende instructiebenaderingen en creatieve strategieën voor het vinden van ‘hulptroepen’ die input kunnen leveren in een andere taal.

Kerry hoopt dat haar lezing de deelnemers ideeën geeft voor strategieën die ze in de praktijk kunnen toepassen. ‘Iets kleins doen is beter dan helemaal niets doen! We kunnen allemaal proberen kleine veranderingen aan te brengen om thuistalen die we niet spreken beter te ondersteunen.’ Lees hieronder het interview.

During your keynote, you will speak about intervention for multilingual children with DLD. Can you give us a sneak peak of your lecture.

I plan to focus the lecture on ways that we can promote language growth in languages the clinician does not speak, so that we can better support multilingual development for children who need more than one language. We’ll talk about choosing targets to maximize generalizations across languages, promising instructional approaches, and creative strategies for finding ‘intervention helpers’ that can provide input in another language. As a profession I think we know we should help multilingual children grow in all their languages, but we aren’t sure how to do it effectively, and we often end up focusing on the language we do speak. I can’t pinpoint one surprise but I hope the talk gives attendees at least a couple of ideas for strategies they can implement in practice. 

What’s the latest research you have worked on, or what are you currently working on?

My “big” projects at the moment are focused on identification of DLD across diverse linguistic backgrounds. We are looking at cognitive processing assessments and dynamic assessments to see if they can help us with identification even when children have different language-learning experiences, meaning across monolinguals, Spanish-English bilinguals (who receive most of the attention in bilingual DLD research in the US context), and bilinguals who speak other home languages including Vietnamese, Somali, or Arabic.

In the area of multilingual DLD treatment, though, I have recently done some pilot work examining whether explicit instruction particularly benefits multilingual children with DLD. I have a colleague, Dr. Lizbeth Finestack, who is studying the benefits of explicit instruction (versus only implicit instruction, or modeling) in DLD treatment for monolinguals; together, we have started to explore the benefits for bilinguals as well. 

Do you have any advice for practitioners who work with multilingual children with DLD based on your research (and experience as clinician)?

Doing something small is better than doing nothing at all! What I mean by that is that we can all seek to make small changes to better support home languages that we don’t speak.

I do keep a self-archive of all of my publications at https://sites.google.com/umn.edu/cldc-lab/publications. There are full-text versions of all articles that aren’t open access and links to all open access articles.